Thakhekloop dag 2

Dag 48 (31 maart 2018):

De wekker gaat op tijd, aangezien wij 150 km moeten rijden vandaag en niet willen haasten. Rosan en ik ontbijten bij het hostel en maken ons klaar. Rond 9.30 uur stappen wij op de scooter en rijden wij door de bergen. Het is vandaag prachtig weer, wat het uitzicht nóg mooier maakt. Onderweg komen wij weer veel dode bomen in het water tegen en wij stoppen dan ook regelmatig. Het landschap met de dode bomen maakt plaats voor gebergtes en groene gebieden waar landbouw wordt gedreven. In deze groene gebieden zijn ook veel rijstvelden te vinden die echter droog liggen aangezien het regenseizoen er aan zit te komen.

Het contrast van vandaag met gisteren is bizar. Zo reden wij gisteren vooral langs rijstvelden en tussen de kalkstenen rotsformaties, terwijl wij deze ochtend door de bergen heen rijden en langs ongelooflijk groene weilanden rijden waar koeien op staan te grazen. 

Wij rijden langs verscheidene kleine dorpjes, waar de lokale mensen allemaal naar ons zwaaien. Onderweg verandert het landschap constant. Zo rijden wij onder andere langs oranjekleurige zandbergen die volledig in een groene omgeving liggen. Wij genieten enorm van de prachtige ongerepte natuur en de verschillende landschappen die wij te zien krijgen onderweg. Toch moeten wij nog steeds uitkijkende de overstekende koeien en geiten, waardoor wij onze toeter aardig wat gebruiken onderweg. 

Uiteindelijk komen wij aan in een stadje genaamd Laksao, waar wij een heerlijke fried Rice met kip aan de weg eten. Wij vervolgen onze reis rond 12.30 uur en stoppen om een grot te bezichtigen. Ditmaal de grot van de draak. Wij kopen een kaartje van wel 10.000 kip (€1) en lopen eerst naar een kleine tempel die bij de grot aanwezig is. Vervolgens lopen wij de grot binnen. De grot is waanzinnig mooi en overal is water aanwezig. Wij moeten vaak bukken om door de grot te lopen en wij moeten op een gegeven moment zelfs geheel gehurkt lopen, aangezien de bovenkant van de grot maar tot ons middel komt. Al klauterend komen wij aan bij het mooiste uitzicht in de grot waar wij onze ogen uitkijken. 

Wij vervolgen onze reis verder richting de cold springs, waarvoor wij de laatste 6 km over een hobbelig zandweggetje rijden. Dit maakt niets uit, aangezien wij hebben gehoord dat dit een prachtige locatie is om te bezoeken. Hier eenmaal aangekomen valt dit eigenlijk toch tegen. Overal springen er kinderen in het water en het is er erg druk. De cold spring zelf ligt wel prachtig gelegen tussen de bergen en heeft helderblauw water. Wij maken hier toch even een tussenstop en komen bij voor wij weer verder gaan met onze reis. 

Vanaf de cold spring naar ons volgende hostel is het nog een uur rijden. Het is bizar om te zien hoe snel de landschappen veranderen en hoe prachtig elk landschap steeds weer is. Na een half uur stoppen wij bij lokale mensen langs de weg om hier een drankje te nuttigen voordat wij de laatste 35 km zouden gaan afleggen. Het wordt al wat donkerder dus Rosan en ik besluiten na ons drankje er een flink tempo achter te zetten op de scooter. 

Wij rijden langs vele kleine dorpjes, waar landbouw wordt gedreven. Uiteindelijk komen wij aan bij de laatste afslag naar het hostel en wat zijn wij blij dat wij dit hebben gehaald. Wij zien dan echter het pad van 1.3 km lang voor ons wat wij nog moeten rijden naar het hostel. Dit lijkt een korte weg, maar dit valt toch vies tegen aangezien het een pad is dat vol stenen ligt en wij hier niet makkelijk over kunnen manoeuvreren. Helemaal gesloopt komen wij dan ook aan bij het hostel, maar wat wij daar aan treffen maakt alles dubbel en dik goed. 

Het hostel (Springriver Resort) is werkelijk het prachtigste hostel wat ik ooit heb gezien. Wij zien overal boomhutten middenin de jungle en lopen naar de receptie waar wij inchecken. Vanaf hier hebben wij een onbeschrijflijk uitzicht over een rivier, een kalkstenen rotsformatie en een lagune. Wij worden zeer hartelijk ontvangen door de gastvrouw en voelen ons meteen op ons gemak. Ze laat ons het hutje zien waar wij de komende nacht gaan slapen, wat erg knus is ingericht. Er staan alleen 2 bedden, maar dit wordt helemaal goed gemaakt door de veranda die uitkijkt op een schitterende tuin. 

Wij bewonderen de zonsondergang en dit is zo ontzettend mooi dat het niet in woorden valt uit te drukken. Rosan en ik kunnen dan ook niet stoppen met het maken van foto’s. De gastvrouw ziet dit en komt naar ons toe met de vraag of zij een foto moet maken van ons. Die kans laten wij natuurlijk niet voorbij schieten. De gastvrouw is zo in haar nopjes dat zij een hele fotoshoot met haar telefoon maakt. De foto’s worden dan ook vanuit elke hoek genomen en wij vinden het wel prima. 

Rosan en ik besluiten een biertje te gaan drinken in het restaurant waar wij als enige gasten zitten en komen bij van deze bijzondere dag. Wij komen samen tot de conclusie dat dit zeker de meest indrukwekkende dag is die wij hebben meegemaakt tijdens onze reis. Wij zijn zo ontdaan van de prachtige dingen die wij vandaag hebben gezien dat wij er even stil van zijn. Het is raar om te vertellen, maar soms vergeet ik even dat het echt heel bijzonder is dat ik hier ben en al deze prachtige dingen kan zien en meemaken. Het is op de een of andere manier een soort van normaal geworden dat je zoveel bijzondere dingen ziet, terwijl dit natuurlijk helemaal niet normaal is. Dit besef drinkt nu gigantisch tot mij door en ik probeer dan ook zoveel mogelijk te genieten van de momenten die ik hier heb. 

Nadat Rosan en ik zijn bijgekomen van deze bijzondere dag eten wij een heerlijk rijstgerecht met cashewnoten, groenten en kip. Wij horen overal dierengeluiden en zelfs bij de wc’s is er veel gezelschap te vinden van de insecten, waaronder veel krekels. 

Na het eten gaan wij de foto’s uitzoeken, wat wel even een aantal uur in beslag neemt aangezien wij ontiegelijk veel foto’s hebben gemaakt vandaag. Het was zo’n mooie dag dat wij niet goed konden kiezen tussen de foto’s dus daarom ook veel foto’s hebben geplaatst bij ons blog. 

Na het uitzoeken van de foto’s stappen wij onder een lekkere warme douche waar wij weer gezelschap krijgen van heel veel insecten. Op dit moment zitten wij bij te komen op de veranda van ons hutje. We zitten middenin een prachtige tuin en horen alleen maar dierengeluiden om ons heen. 

Morgenochtend zullen wij eerst de Konglor grot gaan bezoeken om vervolgens 100 km terug te gaan rijden naar Laksao. Met de geweldige herinneringen van vandaag in ons achterhoofd stappen wij zo lekker ons bed in!