Hoi An

Dag 96 (20 mei 2018):

Na een slechte nachtrust besluit ik toch maar om 8.00 uur mijn bed uit te gaan om te ontbijten. De meiden waarmee ik nu samen ben zullen vandaag de scooter naar Hoi An pakken. Aangezien ik al eerder een busticket heb gekocht en een scooter huren best prijzig is, heb ik besloten niet mee te gaan met de scooter. 

Na het ontbijt probeer ik nog even verder te slapen, waarna ik mijn spullen inpak en ergens ga lunchen. Om 13.00 uur pak ik de bus naar Hoi An, waar ik om 17.00 uur incheck bij Vietnam Backpackers Hostel. Ik had voor mijn reis gedacht dat alleen zijn helemaal niets voor mij zou zijn, maar soms is het toch best lekker als je even een middagje op jezelf kan zijn. 

Ik pak mijn spullen uit, FaceTime met het thuisfront en wacht totdat de meiden arriveren. Wij eten en drinken wat bij het hostel. De meiden zijn echter vrij moe van de hele dag op de scooter rijden dus besluiten op tijd het bed in te duiken, terwijl ik nog even een kijkje ga nemen in de bar. Dit stelt niets voor en na een uur op de shuttlebus te hebben gewacht, kan ook ik dan eindelijk mijn bed in kruipen. 

Dag 97 (21 mei 2018):

Aangezien Olive zich niet zo lekker voelt, blijft zij in het hostel terwijl Bo, Maren, Karin en ik naar het strand gaan. Het hostel heeft een gratis shuttlebus naar Kahuna’s beachclub waar wij lunchen. Het is heerlijk om weer eens op het strand te liggen en in de zee te kunnen zwemmen.

In de avond eten wij bij het hostel. Het is karaoke-avond in het hostel en wij kunnen natuurlijk niet ontbreken om onze fantastische zangskills te laten horen aan iedereen. Op het liedje ‘Unwritten’ van Natasha Beddingfield zingen wij de sterren van de hemel en de toon is gezet. Een gezellige avond volgt! 

Dag 98 (22 mei 2018):

Ik word wakker met ontzettende opgezette klieren bij mijn keel en grote amandelen. Om een keelontsteking te voorkomen slik ik daarom gedurende de hele dag ibuprofen.. 

Na het ontbijt besluiten Maren, Bo, Karin en ik bij het zwembad te liggen. Het is echter zo ongelooflijk warm dat wij snel al in de schaduw een plekje opzoeken. 

In de namiddag nemen wij een taxi naar het centrum waar wij souvenirs shoppen en genieten van de gezellige stad. Vanaf 15.00 uur is er geen verkeer meer te vinden in het oude centrum en na zonsondergang worden de kleurrijke lampionnen aangedaan, wat de sfeer nog beter maakt.

Deze avond lig ik vroeg in bed, aangezien ik helemaal gesloopt ben. 

Dag 99 (23 mei 2018):

Ik word wakker en mijn keel is nog erger geworden. Het ontbijt krijg ik niet weg en drinken gaat ook erg moeizaam. Ik besluit naar de apotheek te gaan en haal een hele voorraad paracetamol. Aangezien ik mij zo slecht voel blijf ik thuis terwijl de meiden naar het strand gaan. Ik probeer wat bij te slapen en dit is zeker nodig omdat ik afgelopen nacht slecht heb kunnen slapen van de pijn in mijn keel.

Rond 14.30 uur zijn de meiden weer terug dus iedereen frist zich op en ik eet nog wat bij het hostel. We nemen weer een taxi naar het centrum, waar ik een jumpsuit, een blazer en een pantalon op maat laat maken bij een tailor. In Hoi An zie je overal in het oude centrum kledingmakers die relatief erg goedkoop kleding op maat maken. Verder zie je hier heel veel winkels waar souvenirs en allerlei tassen van buffel leer worden verkocht. 

Voordat ik mijn bed in duik neem ik toch maar antibiotica, aangezien mijn amandelen nu helemaal wit van kleur zijn. Hopelijk slaat dit wel aan en voel ik mij morgen een stuk beter! 

Dag 100 (24 mei 2018):

Nadat wij hebben ontbeten en uitgecheckt, gaan Bo, Karin en ik naar een ander hostel (Tribee Ede). Dit hostel ligt wat meer in het centrum, waardoor wij om 13.00 uur al hierheen lopen.

Ik pas mijn op maat gemaakte kleding en laat hier aanpassingen aan verrichten. Verder lopen we wat winkeltjes in en uit op zoek naar nog wat souvenirs. 

Eenmaal weer terug aangekomen bij het hostel frissen we onszelf op en eten wij een hapje. Ik besluit nog even alleen het centrum in te gaan om mijn kleding op te halen en cadeaus voor het thuisfront te kopen. Het nadeel hiervan is nu wel dat mijn backpack ontzettend veel weegt en bijna niet meer dicht kan, maar je moet wat over hebben voor je familie en vrienden he.. 

In de avond gaan wij naar Sunflower Hostel voor een feestje. Hier loop ik Sonny, een Nederlandse jongen die ik in Hanoi heb ontmoet, tegen het lijf.

Dag 101 (25 mei 2018):

Om 11.00 uur check ik uit en na iets gegeten te hebben besluit ik met Sonny het centrum in te gaan, terwijl de rest naar het strand gaat. Voor mij is het echter niet efficiënt om nog naar het strand te gaan, aangezien ik om 18.00 uur de 16 uur durende busreis neem naar Dalat. Hier zal ik Thom en Freek weer zien, waar ik ontzettend veel zin in heb!