Phong Nha

17 mei 2018 - Phong Nha, Vietnam

Dag 92 (16 mei 2018):

Om 9.00 uur sta ik gereed bij het Easy Tiger Hostel om een uur naar informatie over de stad en de bezienswaardigheden in Hué aan te horen. Na de bespreking besluit ik samen met een meisje uit Nieuw-Zeeland (Olive) en 4 Nederlandse meiden (Bo, Lieke, Noa, Esmee) naar de Phong Nha Cave te gaan. Wij kopen een ticket en varen over de rivier naar deze grot. De grot is van binnen erg mooi en indrukwekkend. 

Eenmaal weer aangekomen bij het hostel stikken wij van de hitte. De gevoelstemperatuur is op dit moment 44 graden en dus echt niet uit te houden. Ter verkoeling springen wij voor de lunch nog even het zwembad in.

Na de lunch pakken wij een fiets om naar de duckstop te gaan. Wij zijn nog geen 5 minuten onderweg en de regen komt met bakken uit de hemel vallen dus zo snel als wij kunnen fietsen wij terug naar het hostel. Na een halfuur is het gestopt met regenen en fietsen wij 8 km lang in de hitte naar de duckstop. Hier aangekomen krijgen wij een drankje en pinda’s met suiker en peper. 

Dan is het eindelijk tijd voor de eenden. Met zijn zessen worden wij naar de eenden gebracht waar wij 1 voor 1 voer in ons handen krijgen. Het is de bedoeling dat de eenden uit onze handen eten, maar ik vind het werkelijk dood eng. Ik heb het helemaal niet zo op dieren en als kind heeft een eend ooit in mijn vinger gebeten, waardoor ik stiekem altijd nog een angst voor eenden heb. De volgende opdracht is duck leader, waarbij iedereen om de beurt moet schudden met het voer. Op deze manier rennen alle eenden achter je aan wat een hilarisch beeld oplevert. 

Wij worden gevraagd te gaan zitten op een bankje met onze voeten open tegen elkaar aan en ineens gooit de man allemaal voer tussen onze voeten. Als een hysterisch gillende keukenmeid laat ik de eenden tussen en op mijn voeten knabbelen, wat werkelijk een vreselijk gevoel is. 

Ten slotte is het de bedoeling dat wij de eenden vastpakken en in het meertje voor ons gooien. De man verteld ons dat het gooien van een eend invloed heeft op het geluk in je leven. Hoe hoger je de eend gooit, hoe meer geluk je in het leven gaat hebben. Een hele grappige en bijzondere ervaring. Kijk zeker ook even de filmpjes die ik erop heb gezet!!

Na de eenden is het tijd voor Donald Trump. Donald Trump betreft de gigantische en tamme waterbuffel. Een voor een wordt ons gevraagd op de waterbuffel te gaan zitten die dan door het water heen loopt. Wanneer ik aan de man vraag wat de reden is dat de buffel de naam Donald Trump heeft gekregen, krijg ik het volgende antwoord: ‘Wanna know why my Buffalo is Donald trump? Because he is full of massive shit and he had more than 50 wifes’.

Na de deze unieke ervaring krijgen wij rijstpannenkoeken met pindasaus te eten. Schijnbaar een typisch Vietnamees gerecht. Na de duckstop fietsen wij naar de Phong Nha Farmstay waar wij gretig gebruik maken van het happy hour. Een gin tonic is tijdens dit uur maar €1...

Om 19.00 uur pakken wij de shuttlebus terug naar het hostel, waar wij onszelf opfrissen en met zijn allen eten en kaartspelletjes spelen. Ik heb beloofd vanavond mee te gaan op stap, maar ben om 23.00 uur helemaal uitgeteld dat ik besluit naar bed te gaan.

Dag 93 (17 mei 2018):

Om 9.30 uur stappen Bo, Olive en ik achterop de scooter bij de Easy Riders die ons vandaag mee zullen nemen naar het Phong Nha-Ke Bang National Park. De Easy Riders is een begrip geworden in Vietnam. Dit zijn lokale mensen die, voor meer geld dan wanneer iemand zelf een scooter zou huren, je naar de plekken brengt waar je heen wilt. Ideaal voor mensen die niet zelf scooter durven of willen te rijden en hiermee steun je de lokale bevolking ook nog eens. 

Na een wandeling van ruim 20 minuten komen wij aan bij de ingang van de Paradise Cave. Eenmaal boven, ben ik behoorlijk nat van het zweet. Het is dan ook zeer benauwd. In de grot is het daarentegen lekker koel. De lange trap naar beneden, leidt ons via de ruwe karstwanden naar een plateau waar we een mooi uitzicht hebben op datgene wat nog komen gaat. 

Wij lopen over een houten loopbrug en in de grot wordt er gebouwd en gelast, vreselijk! Op deze manier is de mooiheid er voor mij wel vanaf nu ik zie dat het totaal toeristisch is ingericht. Ik loop verder en kan snel deze woorden terugnemen, want wauw dit is echt een prachtige grot. Zelf ben ik eigenlijk niet van de grotten en in Laos vond ik dit dan ook vaak saai, maar dat deze grot is uitgeroepen tot de mooiste ter wereld is absoluut niet gelogen. 

Wij lopen 1 kilometer door de grot. Soms lijkt het net alsof ik beelden zie die door kunstenaars zijn ontworpen. Wanneer ik me dan realiseer dat dit alles in miljoenen jaren door de natuur is gevormd, lijkt het bijna ongelofelijk. Het is werkelijk waar een onuitputtelijke verzameling van stalactieten en stalagmieten. Op sommige momenten, als het helemaal stil is, hoor ik van grote hoogte druppels naar beneden vallen. Een bijzonder geluid, dat voor mij de rust symboliseert die bij deze plek hoort.

Na het bezoeken van de Paradise Cave hebben Olive, Bo en ik best honger dus wij eten wat bij het beginpunt. Vervolgens stappen wij weer achterop bij de Easy Riders die ons naar de Botanic Gardens brengen.

Bij de Botanic Gardens lopen wij in totaal voor 2.5 km door de jungle. Al snel komen wij aan bij een meer, waar wij een poosje in rondzwemmen ter verkoeling. Vervolgens lopen wij door en zien wij een aantal pauwen om vervolgens bij de 30 meter hoge Thai Gio waterval weer in het water te springen.

De Easy Riders brengen ons weer naar het hostel en wij boeken de bus voor morgen naar Hué. Vervolgens spelen we gedurende de hele avond met een grote groep Nederlanders kaartspelletjes om uiteindelijk nog even, nadat de bar bij het hostel gesloten is, een afzakkertje te doen bij de bar ernaast. 

Het is overigens heel apart dat je soms ineens mensen tegen komt die je al eerder hebt gezien gedurende de reis. Zo kwam ik vandaag Karin tegen, waarmee ik een avond gezellig heb gekletst in Hanoi. Het blijkt dat zij ook naar het zuiden aan het reizen is, maar 24 uur op mij achter loopt dus we zullen elkaar vast nog vaker gaan zien, wat natuurlijk heel gezellig is! 

Foto’s

1 Reactie

  1. A.Sinke:
    20 mei 2018
    Lieve Jessica, Ik wist niet dat ik een kleindochter had die zo schijterig bang is voor eenden, goed om ook dat te weten hoor. Fijn dat je weer wat van je laat horen en dat alles goed is en dat je geniet en dat je weer niet alleen bent. Dame, wat zie jij ontstellend veel en van je foto's geniet ook ik van. Liefs van Opa