Nam Ha National Park

Dag 64 (16 april 2018):

Thom, Freek en ik worden wakker van de wekker om 7.15 uur en pakken onze spullen in. Wij boeken een bus voor 18 april. Ik zal dan namelijk naar Nong Khiaw gaan, terwijl zij naar Luang Prabang gaan. Onze wegen scheiden vanaf dan en zal ik dus écht alleen verder moeten, wat ik best spannend vind. 

Na het ontbijt halen wij wat koekjes en chips voor de komende dagen en wij lopen naar The Hiker Travel Agency. Wij hebben geluk, want er gaan nog 5 andere reizigers mee naar de trekking. Dit betekent dat wij niet €80 per persoon maar €45 per persoon dienen te betalen.

Wij vertrekken in een busje en stoppen bij de lokale markt, waar de gidsen lunch en diner voor ons kopen. Thom, Freek en ik lopen een rondje op deze markt. Op deze markt zijn verschillende ‘afdelingen’ te vinden waar lokale vrouwen de etenswaren verkopen. Zo is er ook een vleesafdeling, waar wij al misselijk worden als wij er nog maar naar kijken. In de open lucht liggen er bijvoorbeeld hoorns van buffels, zwijnenpoten en harten van dieren, wat overigens ook een afgrijselijke geur oplevert. Wij lopen langs de visafdeling waar de vissen in een badje met een heel klein beetje water liggen en lopen vervolgens door naar de kleine hokken waar de kippen in zitten die straks geslacht worden. De verkoopster haalt 4 kippen uit het hok en hangt ze aan een touw om hun kop op aan een paal. De kippen worden helemaal gek en blijven slaan met hun vleugels totdat zij na een poosje eindelijk dood zijn. Wij vinden dit nogal onprettig om te zien en besluiten hier niet meer rond te lopen, maar alvast terug te gaan naar het busje.

Het busje rijdt voor een half uur naar het Nam Ha National Park. Om 10.30 uur lopen wij de jungle in. De groep bestaat, buitenom ons, uit een Amerikaans stel, een Zwitsers stel, een Fransman, 2 Engels sprekende gidsen en 2 lokale gidsen die veel verstand van de jungle hebben. Met manchetten slaan de gidsen zich door de jungle en maken zij de weg voor ons vrij. De paden zijn erg smal en het eerste gedeelte van de hike lopen wij door en langs de rivier. Het heeft vannacht geregend, wat betekent dat er veel modder ligt. Al snel zit iedereen dan ook helemaal onder de modder en de schoenen zijn doorweekt. 

Thom voelt iets kriebelen aan zijn been en wij stoppen. Hij heeft een bloedzuiger op zich en de gidsen vertellen dat je de bloedzuigers kan doden door er muggenspray op te spuiten. Ik hoop op dit moment alleen maar dat de bloedzuigers niet op mij komen te zitten.. 

Rond het middaguur stoppen wij op een plek tussen de bomen. De gidsen verzamelen bananenbladeren en leggen deze op de grond. Vervolgens leggen zij hier plakrijst, vis en groenten op. Zij vertellen ons dat wij kunnen plaatsnemen op de grond en met onze vieze handen eten wij onze lunch op. Dit is een hele primitieve gewaarwording.

Na de lunch lopen wij verder omhoog door de dichtbegroeide jungle, waarna wij afdalen. Ik glijd 2 keer volledig onderuit in de modder en het begint uit het niets keihard te stortregenen. Wij lopen nog een stuk door de regen tot wij een schuilplaats tegenkomen. Onder een afdak van bananenbladeren schuilen wij even tot de ergste regenbui voorbij is. Alsof dit nog niet heftig genoeg is, voel ik iets kriebelen. Ik kijk omlaag naar mijn schoenen en zie twee bloedzuigers aan mij friemelen. Zo snel als ik kan pak ik de muggenspray uit mijn tas en spuit deze vervelende beesten dood. 

Wij vervolgen onze tocht richting de slaapplek van vannacht. Doordat de grond overal zeiknat is, is het hiken ontzettend afzien. Blij zijn wij allemaal dan ook als wij uiteindelijk bij de rivier aankomen, waar onze slaapplek voor vanavond zal zijn. Wat wij hier echter aantreffen is alleen een aantal bamboestokken die een afdak moeten voorstellen. Waar zijn wij nu weer beland?!

De gidsen vragen aan ons of wij mee willen om bananenbladeren te zoeken. De bananenbladeren worden op het afdak en op de grond neergelegd. Vervolgens maken wIj ons ‘schoon’ in de rivier. Terwijl ik mijn sokken natmaak in de rivier zie ik een bloedzuiger op mijn sok zitten. Ik probeer deze er vanaf te krijgen, maar zonder succes want het beest zit nu op mijn duim. Zo snel als ik kan ren ik dus het water uit om muggenspray te pakken.

Wij kleden ons aan in lange kleding, aangezien hier veel insecten vliegen en rondlopen en het weer nu al is afgekoeld door de regen. Net als ik sta aan te kleden, komt de regen weer met bakken uit de hemel vallen. Wij schuilen onder het afdak op onze slaapplek totdat deze afdak totaal doorlekt en onze slaapplekken zeiknat zijn. Uiteindelijk zorgen de gidsen er, na veel moeite, voor dat zij het afdak goed hebben dichtgemaakt. 

Tot de zon onder gaat spelen wij een spelletje met dobbelstenen. De gidsen koken, wat overigens heel veel tijd in beslag neemt doordat het zo hard regent. Het eten wordt rond 19.30 uur opgediend en nu krijgen wij gelukkig wel een bord met een lepel. Na het eten besluit iedereen maar op zijn slaapplek te gaan liggen, omdat het toch al pikkedonker is. Wij liggen met zijn allen zeer dicht tegen elkaar aan en op dat moment zien wij vuurvliegjes om ons heen vliegen. Verder genieten wij van het onweer in deze donker. Heel bijzonder om midden in de natuur, in een jungle aan de rivier, op niets meer dan bananenbladeren de nacht door te brengen. 

Dag 65 (17 april 2018):

Na een nacht waarin ik veel ben wakker geworden, ontwaakt iedereen door het zonlicht. Nog voor het ontbijt heeft iedereen zijn spullen ingepakt. De gids verteld ons dat het nog niet zeker is of wij kunnen mountainbiken vandaag, aangezien dit afhankelijk is van het busje die de mountainbikes komt brengen. Door de regenval zouden de wegen niet goed genoeg kunnen zijn. Dit is nogal een tegenval, omdat Thom, Freek en ik hier heel veel zin in hadden. 

Rond 8.00 uur vertrekken wij met de groep richting een dorpje. De hike is pittig en ruig. Wij lopen over zeer smalle paden van soms nog geen 30 cm breed met aan weerszijden een afgrond. Verder lopen wij omhoog en dalen wij af. Meerdere mensen glijden uit tijdens de afdaling door de gladde bladeren en de modderige paden. Uiteindelijk komen wij bij een dorpje van de Khamu aan. 

De mountainbikes staan er tot onze grote opluchting! De gids geeft nog wat uitleg en dan vertrekken wij. Het is aan het begin even wennen hoe je het beste de versnellingen kan gebruiken, maar dit heb ik al snel onder de knie. Wij dalen veel af aan het begin en komen in een ander Khamu dorpje aan. Vervolgens stoppen wij nog bij een Lanten dorpje voordat de echte mountainbike tour gaat beginnen. 

Wij stappen na een bezoek aan de verschillende stammen in de dorpjes weer op de mountainbike. Het fietsen is heel pittig, mijn beenspieren verzuren bij het omhoog klimmen en veel mensen hebben het zwaar. Verder zit iedereen onder de modder. Ik vind het geweldig om te mountainbiken door de bergen. Wij zien onderweg veel bijzondere uitzichten en stoppen uiteindelijk op de top van een berg om te gaan lunchen. Met een prachtig uitzicht zitten wij op de grond, terwijl wij met onze vieze, modderige handen ons eten naar binnen werken.

Na de lunch mountainbiken wij nog een paar bergen op om vervolgens de tocht naar beneden in te zetten. Het zweet gutst overal wanneer wij daaraan beginnen, maar pfoe wat is dit ongelooflijk fantastisch om te doen!! 

Ik voel mij een vis in het water op die fiets en ik geniet dan ook intens. De Nederlanders fietsen eigenlijk gedurende de dag voorop, wat natuurlijk een extra goed gevoel geeft. De anderen waren misschien beter in het hiken, maar wij beter in het fietsen. Zo compenseert dat elkaar weer een beetje.

Rond 15.30 arriveert iedereen, helemaal uitgeput, bij The Hiker Travel Agency. Thom, Freek en ik pakken onze spullen en checken in bij Thoulasith Guesthouse. Na het schoonmaken van onze schoenen en het lange douchen zijn wij dan eindelijk weer schoon. Wij kletsen gezellig wat af onder het genot van een biertje.

De avond valt en Freek, Thom en ik gaan uit eten met de groep waarmee wij de tour hebben gedaan. Wij kletsen na over het hiken en het mountainbiken. Iedereen ligt op tijd in bed, aangezien het twee heftige dagen waren. 

Ik ben ongelooflijk blij dat ik dit heb kunnen doen samen met Freek en Thom. Ik heb mijzelf heel erg overtroffen met het hiken in deze omstandigheden en het mountainbiken door de bergen. Trots op mijzelf val ik in slaap.