Mai Chau

Dag 69 (24 april 2018):

Na een korte nacht, waarin ik veel wakker ben geworden door de hitte, stap ik onder een verfrissende douche. Vervolgens heb ik mijn spulletjes rustig uitgezocht en gefacetimed met het thuisfront. 

De taxi heeft mij vannacht helemaal aan het begin van het dorp afgezet, waardoor ik nog best een stukje moet lopen naar Ban Lac voor ontbijt. Helemaal bezweet kom ik hier aan en zoek een plekje bij een restaurant met ventilator. Ik besluit de rest van de middag hier maar te blijven en niet te veel uit te voeren, aangezien het vandaag 45 graden is. 

Ik zoek wat dingen uit voor mijn studie en spreek wat mensen van thuis. Vervolgens ga ik op zoek naar een nieuwe homestay voor vanavond. Ik heb gekozen voor homestay no. 6, waar een tweepersoonsmatras en een 1persoonsmatras in ligt. Verder is er een ventilator te vinden en is gratis ontbijt inbegrepen. Ik loop weer naar mijn vorige homestay, pak mijn backpack en loop het stuk weer terug. 

Rond 18.00 uur neem ik een massage. Ik bestel een massage voor mijn hoofd, schouders en voeten voor €6,40. De massage duurt een uur en mevrouw masseert ook meteen mijn rug en benen mee, wat ik natuurlijk helemaal prima vindt.

Eenmaal terug gekomen bij de homestay, roepen 4 Vietnamezen naar mij. Ik zwaai naar hen, maar dit is niet genoeg. Zij pakken een kruk en ik dien bij hun aan tafel te komen zitten. Ik word vol gegoten met Vietnamese shotjes en weigeren helpt bij deze lokale mensen niet. Verder stonden ze erop dat immer hen mee at en natuurlijk wilden ze allemaal met mij op de foto. Overigens leren zij mij wat Vietnamese woordjes, zoals:

Hallo = Xin Chau
1, 2, 3, 4, 5 = Mot, hay, ba, bon, nam
Dankjewel = cam on
Heel erg bedankt = xin cam on ban

Ik lach veel om deze lokale Vietnamese mensen en drink als afscheid nog thee met hen. 

Na het eten was ik een paar van mijn kleren met de hand en neem ik een lekkere warme douche. Rond 23.00 uur komt Kiki eindelijk aan in Ban Lac, wat een heel leuk wederzien is. Wij kletsen wat bij en gaan vervolgens naar bed, aangezien alles en iedereen in dit dorpje al gesloten en stil is. 

Dag 70 (25 april 2018): 

Rond 9.30 uur zitten Kiki en ik aan het ontbijt bij de homestay. Wij zoeken uit wat wij vandaag en morgen willen gaan doen en besluiten morgen al naar Hanoi te gaan, aangezien het slecht weer wordt. 

Na ons klaar te hebben gemaakt, huren wij beiden een fiets. Na een paar uurtjes te hebben rondgefietst in de buurt van Mai chau, besluiten wij even te gaan lunchen. 

Na de lunch maken wij onszelf klaar voor de zware klim naar een grot. Wij, zo slim als wij zijn, gaan namelijk op het heetst van de dag 1200 treden beklimmen. Zodra wij beginnen hebben wij er al spijt van, maar wij geven niet op en lopen stug door. Het zonnetje brand op de huid, onze benen zijn moe en het zweet gutst weer werkelijk overal. Het is dan ook een grote opluchting wanneer wij de 1200 treden hebben overleefd en de grot binnen lopen. In de grot is het veel aangenamer qua temperatuur en hier koelen wij dan ook even af voordat wij de weg terug naar beneden nemen.

Eenmaal beneden aangekomen fietsen wij terug naar Ban Lac, waar wij tussen de ontzettend groene en uitgestrekte rijstvelden een cola drinken. Vervolgens fietsen wij naar een ander restaurant waar wij genieten van de springrolls en de rode wijn. Ik heb al 3 maanden geen wijn op, aangezien dit relatief duur is hier. In de stad Dalat wordt wijn gemaakt, waardoor het in Vietnam relatief beter betaalbaar is. Het is dan ook heerlijk! Verder spelen Kiki en ik wat kaartspelletjes en kletsen wij bij. 

Wij belanden weer in onze homestay, waar wij een verfrissende douche nemen. Het eten wat wij daarna bij een restaurant eten valt helaas tegen, maar dit is niet zo erg. Wij lopen na het eten weer terug naar de homestay en hier aangekomen horen wij luide Vietnamese muziek. Kiki en ik gaan op zoektocht waar de muziek vandaan komt en zien lokale mensen op een bovenverdieping van een homestay dansen. Wij zijn wel nieuwsgierig geworden en besluiten ‘stiekem’ een kijkje te gaan nemen. 

Wij worden echter al snel opgemerkt en met open armen ontvangen door de lokale mensen. Iedereen wilt weer met ons op de foto en wij worden bij onze hand gepakt om mee te gaan dansen. Na wat gedans, komt er een grote pot in het midden te staan met daarin rietjes van bamboe. Samen met de lokale mensen moeten wij hieruit drinken. Dit is precies hetzelfde drankje als ik gisteren al had gekregen van de Vietnamezen. Het is bijzonder om een lokale Vietnamese dans in zo’n klein dorpje mee te mogen maken. De mensen zijn zo openhartig en lief en willen ons het beste bieden dat zij hebben.

Wij gaan niet te laat naar bed, aangezien hier in de avond verder weinig te doen is en wij morgen naar Hanoi zullen gaan.