Vang Vieng

6 april 2018 - Vang Vieng, Laos

Dag 51 (3 april 2018):

Rond 1.00 uur in de nacht worden Rosan en ik gebracht naar de nachtbus waar wij om 2.00 uur instappen. Wij zien in het donker bijna niets en zien ook geen slaapplaats beschikbaar voor ons. Na het nagevraagd te hebben aan het buspersoneel wordt ons een plaats beneden aangewezen bij de motor. Deze plaats heeft bij het voeteneinde een verlaagd stuk, waar onze benen net onder passen. Zo kunnen wij natuurlijk absoluut niet gaan slapen en ik vraag om een andere plek.

Ik loop met de man mee naar boven en hij haalt iemand uit zijn bed die bij een ander in bed moet gaan liggen. Ik praat hier nou wel over een bed, maar dit bed is een dun, hard matrasje en nog kleiner dan een eenpersoonsbed. Rosan en ik liggen naast elkaar op het matje en kunnen nog niet eens onze kont keren. 

Na een korte nacht komen wij om 6.00 uur aan op het zuidelijke busstation van Vientiane, waar ons wordt verteld dat er geen bussen vanaf dit busstation naar Vang Vieng vertrekken. Wij stappen dus in een tuktuk en wachten totdat de tuktuk eindelijk vol zit. Rond 7.00 uur rijden wij dan eindelijk richting het noordelijke busstation van Vientiane, waar wij om 8.00 uur aankomen. Gelukkig staan er veel busjes te wachten die naar Vang Vieng gaan en uiteindelijk komen wij om 11.30 uur aan in Vang Vieng.

Wij droppen onze spullen bij het hostel (Nana Backpackers) en laten onze kleren wassen. Rosan en ik gaan lunchen en verkennen het stadje. Wij zien kinderen voorbij fietsen, echter hebben deze kinderen allemaal een paraplu vast tegen de zon. 

Rosan en ik besluiten een Laotiaanse massage en pedicure te nemen. De massage is heerlijk en wij genieten hier dan ook volop van. Helemaal opgeknapt lopen wij de massagesalon uit en wij lopen terug naar het hostel waar wij een biertje bij het zwembad drinken. Terwijl wij daar zitten, zien wij 3 andere reizigers die wij op verschillende plekken tijdens onze reis al eerder hebben ontmoet. Het weerzien is dan ook erg gezellig en wij kletsen veel bij. 

Nadat Rosan en ik onszelf hebben opgefrist, gaan wij een hapje eten. Wij eten vanavond eigenlijk heel laat, want rond 22.00 uur zijn wij pas terug bij het hostel. Meteen voel ik mij al niet lekker en zit het eten erg hoog. Ik kan dan ook niet zo goed genieten van alle achtereenvolgende happy hours bij de verschillende barretjes in Vang Vieng. Tijdens deze happy hours is de whiskey en vodka helemaal gratis, wat wij een bizarre gewaarwording vinden. 

Ik gooi wat water in mijn gezicht en besluit toch nog even mee te gaan naar 2 barretjes. Als eerste komen wij, met de groep waar wij de hele avond al mee zijn, aan in een club genaamd Viva. Deze club schenkt tussen 22.00 uur en 23.00 uur gratis bier. Na hier een biertje gedronken te hebben, moet ik al spugen dus ik besluit over te gaan op de cola. 

Om 23.00 uur lopen wij naar de volgende club, genaamd Sakura, waar allemaal Koreaanse jongeren keihard aan het losgaan zijn. Vang Vieng is heel bekend onder de Koreanen aangezien hier een aantal jaar geleden een Koreaanse variant van het zuipprogramma Oh Oh Cherso is opgenomen. 

Rond 00.00 uur gaat iedereen weer naar de Viva, aangezien Sakura sluit. Ik loop met de groep mee maar ik merk dat ik totaal niet lekker in mijn lichaam zit dus besluit toch maar naar het hostel te lopen. Ik zal jullie de details besparen maar mijn nacht was dan ook niet best. De hele nacht lig ik met hoge koorts ik bed en ren ik naar de wc. Niet echt een pretje zo’n voedselvergiftiging. 

Dag 52 (4 april 2018):

Ik word wakker na een korte en heftige nacht en Rosan en ik besluiten toch maar te gaan ontbijten. Ik probeer zoveel mogelijk binnen te houden en dit gaat wonderbaarlijk goed. Ik twijfel nog eventjes of ik vandaag mee ga tuben, wat een erg bekend fenomeen is hier in Vang Vieng.

Aangezien ik mij al wat beter voel, besluit ik mee te gaan. Rond 13.00 uur worden alle mensen die zich hebben opgegeven voor het tuben opgehaald door een tuktuk. Eenmaal aangekomen bij de rivier smeren wij ons goed in en stappen wij in de band. Op dit moment is er weinig water aanwezig in de rivier. Dit betekent dat het tuben in totaal ongeveer 3 uur zal gaan duren, terwijl dit in het regenseizoen maar 1 uur duurt. 

Al na 10 minuten tuben stoppen we bij een barretje, waar de lokale mensen touwen met flessen eraan naar ons toe gooien om ons binnen te halen. Voor 2012 was er echter om de 500 meter een barretje te vinden, waar reizigers konden stoppen om een drankje te drinken. Dit is afgeschaft omdat er in 1 jaar zelfs 22 toeristen overleden. 

Samen met een groep van 15 mensen doen wij verschillende spelletjes bij de bar, zoals tafeltennis, en er wordt veel gekletst. Wij gevolgen onze route verder en een uur lang zitten wij op het water naar het volgende barretje. Het tuben gaat erg langzaam en onderweg komen we vaak vast te zitten op de rotsen.

Rond 16.30 uur stappen wij weer in de tube voor het laatste stuk, wat ongeveer 1 uur zou duren, maar om 17.30 uur zijn we er nog steeds niet. Dit komt doordat er totaal geen stroming staat. Gelukkig zijn we met een gezellige groep en houdt iedereen iemand anders zijn tube met zijn voeten vast, waardoor wij verder tuben met een eiland vol mensen. Een van de reizigers heeft een boxje mee genomen, wat de sfeer nog leuker maakt. 

Uiteindelijk komen we om half 7 aan bij het eindpunt van de tubebaan. Wat zijn we blij dat wij net voor het donker hier zijn, ook omdat het laatste uur erg koud was in het water. De zon was al weg en er was een flink windje gaan staan. Rosan en ik eten wat hij het stoppunt en lopen vervolgens terug naar het hostel, waar wij genieten van een lekkere warme douche. 

Na het douchen heb ik mijzelf toch nog opgemaakt, maar toen ik bij de bar van het hostel aankwam, voelde ik mij weer niet lekker. Rosan en ik besluiten lekker naar bed te gaan rond 21.30 om een filmpje te gaan kijken. 

Dag 53 (5 april 2018):

Rosan en ik slapen lekker uit en gaan ontbijten. Wij besluiten vandaag niet veel te gaan doen, want het is echt ongelooflijk warm. De gevoelstemperatuur is vandaag wel 44 graden en het zweet breekt ons al uit als wij alleen nog maar in de schaduw zitten. 

Na het ontbijt lopen wij langs de rivier, waar allemaal kleine hutjes met hangmatten erin staan. Hier relaxen wij heerlijk voor de rest van de dag. In de rivier zwemmen er de hele dag kinderen met kleding aan. Het is hier niet gebruikelijk om te zwemmen in een bikini of zwembroek en bij sommige rivieren of watervallen staat dan ook aangegeven dat het ook voor toeristen niet de bedoeling is om dit te doen. Wij vragen ons verder af waarom deze kinderen niet naar school moeten. 

In deze rivier mag er wel in bikini gezwommen worden dus wij hebben lekker een tijdje in een band op het water gedobberd ter verkoeling. Rons 18.00 uur lopen wij terug naar het hostel en wij komen een nightmarket tegen waar wij doorheen lopen. Op deze markt is veel kleding en souvenirs te vinden. Verder eten wij hier Lao Cookies, welke erg lekker zijn! Dit zijn eigenlijk poffertjes, zoals wij die in Nederland kennen, maar de binnenkant is wat smeuïger en het is gemaakt van kokosmelk. 

Eenmaal aangekomen in het hostel frissen wij ons even op en gaan wij een hapje eten. Na het eten hebben wij afgesproken met 2 Nederlandse meiden waar wij een kamer mee deelden op Koh Rong Samloem. Met hen en de andere reizigers die wij hier al hebben ontmoet, hebben wij een gezellige avond gehad. Rond 00.00 uur besluit ik echter weer terug te gaan naar het hostel aangezien ik mij nog steeds niet topfit voel. Hopelijk is de voedselvergiftiging dan morgen echt helemaal weg! 

Foto’s

1 Reactie

  1. A.Sinke:
    6 april 2018
    Ik zie het wel, reizen en vakantie vallen niet altijd mee, arme drommel, ziek op vakantie, rottig, maar je leeft er ook aardig op los, volgens je opa, maar ik zal het niet aan je mam vertellen. Sterkte beterschap en liefs van je OPA