Nong Khiaw + Muang Ngoi Neua + Muang Khua

Dag 66 (18 april 2018):

Na een slechte nachtrust gaat de wekker om 6.30 uur. Thom, Freek en ik pakken onze laatste spullen in waarna wij voor de laatste keer samen ontbijten. Ik zoek een boek uit waar ik de komende periode mijn tijd mee kan doden als ik mij verveel. 

Na het ontbijt checken wij uit, pakken wij een tuktuk naar het busstation en nemen afscheid. Thom en Freek gaan vandaag naar Luang Prabang, terwijl ik een bus neem naar Nong Khiaw. Ik zwaai Thom en Freek uit en het besef dat mijn reis alleen nu echt gaat beginnen dringt tot mij door.

Daar zit ik dan. Voor het eerst sinds mijn reis zonder gezelschap in een busje. Ik weet niet waar ik terechtkom, waar ik vanavond ga slapen en laat staan wat mij de komende periode te wachten zal staan. Verder weet ik nog niet waar ik heen zou willen gaan, maar dat kan ik de komende dagen in ieder geval op mijn gemak uit gaan zoeken. 

Om 15.00 uur kom ik aan bij het busstation van Nong Khiaw. Ik besluit met mijn backpack op mijn rug te gaan lopen naar het centrum om hier vervolgens een hostel te zoeken. Onderweg kom ik een Franse jongen tegen die gaat slapen bij Delilah’s. Samen checken wij in en de komende nachten zal ik hier voor €3,50 per nacht slapen. Ik krijg een boekje in mijn handen gedrukt waarin ik elke bestelling in moet opschrijven om vervolgens aan het eind alles te betalen.

De Franse jongen en ik besluiten een late lunch te gaan eten. Ik zie onderweg een bordje met Viewpoint en besluit, ondanks dat mijn benen nog moe zijn, hier straks naartoe te lopen. Samen met de Franse jongen beklim in voor een uur lang een heuvel, wat nogal zwaar is. Mijn benen zijn nog steeds niet hersteld, maar dat is ook niet zo raar aangezien ik van de afgelopen 7 dagen in totaal 5 dagen heb gehiked. 

Helemaal nat van het zweet kom ik dan ook boven aan op de berg. Dit maakt echter totaal niet meer uit, want ik heb er een ongelooflijk mooi uitzicht voor teruggekregen! Ik maak wat foto’s en maak kennis met een Duits meisje. Samen met dit meisje en de Franse jongen kijken wij de zonsondergang. Het is al donker wanneer wij de tocht terug naar beneden beginnen. Door middel van zaklampen proberen wij het pad te vinden en rond 20.00 uur zijn wij dan eindelijk beneden. 

Ik neem een verfrissende douche en spreek af met hen wat te gaan eten bij een Indiaas restaurant. Ikzelf heb nog nooit Indiaas gegeten dus ben erg benieuwd. Het restaurant is echter gesloten, maar de aardige gastheer verteld ons dat wij nog Dahl, vegetarische curry, rijst en naanbrood kunnen krijgen. Het Duitse meisje verteld mij dat Dahl een soort dikke linzensoep is, wat naar mijn idee niet heel lekker zal smaken. Ik smul er echter zo van dat ik het helemaal op eet.

Na het eten kruip ik mijn bed in, aangezien ik morgen weer ga hiken. 

Dag 67 (19 april 2018):

Ik wacht een half uur lang op mijn ontbijt en krijg al een beetje stress bij het idee dat de tour over 10 minuten gaat vertrekken. Voor vandaag heb ik een trekkingtocht geboekt bij Tiger Trails. 

Om 9.15 uur loop ik in een groep van 11 mensen naar de pier. Hier staat een bootje te wachten die ons een uur lang over de Nam Ou rivier vaart tot wij uiteindelijk bij een klein Khmu dorpje aankomen. In dit dorpje heeft Tiger Trails in 2008 de 100 watervallen ontdekt. 

Samen met 10 andere reizigers beklimmen wij de waterval. Wij lopen een uur door een prachtig landschap met rijstvelden en vervolgen onze hike naar de top van de waterval. Wij lopen gedurende het volgende uur door de waterval, wat het best bijzonder maakt. Ook is het gelukkig niet heel zwaar voor mijn benen. Tijdens de wandeling maak ik kennis met een Nederlands stelletje, namelijk Tom en Sterre. 

Eenmaal aangekomen op de top van de waterval krijgen wij rijst voorgeschoteld om vervolgens weer naar beneden te gaan. Weer lopen wij een uur door prachtige natuur en wij stoppen bij het Khmu dorpje waar wij aan het begin van de dag onze hike begonnen. 

Na de hike nemen wij een boot naar de Pha Tok Caves. Deze grot is een plek waar vroeger de Pathet Lao strijders en soms dorpelingen schuilde tijdens de Tweede Indochina oorlog. De grotten zijn indrukwekkend en het is bizar om te zien hoe mensen hier hebben geleefd.

Nadat wij weer terug zijn gekomen in Nong Khiaw eet ik een taartje bij Delilah’s met Tom en Sterre. Het warme apple-crumble taartje met vanille-ijs geeft mij voor even het gevoel dat ik thuis ben. 

Ik fris mijzelf op en ga met Tom en Sterre uit eten bij het Indiaas restaurant. Wij eten alle drie een lekker gerecht en drinken een aantal drankjes. Zij vragen mij of ik morgen met hen mee wil naar een ander dorpje genaamd Muang Ngoi en ik besluit mee te gaan. 

Dag 68 (20 april 2018):

Om 10 uur stappen Tom, Sterre en ik op de boot naar Muang Ngoi Neua. Muang Ngoi Neua is nog heel rustig en puur. Dit samen met de prachtige ligging aan de Nam Ou rivier en ingesloten door hoge bergen maakt het kleine plaatsje echt uniek. Muang Ngoi Neua heeft eigenlijk maar een lange hoofdstraat waaraan de meeste huizen en guesthouses liggen. De straat loop parallel aan de Nam Ou rivier. Tussen deze hoofdstraat en de Nam Ou rivier zijn enkele guesthouses en woningen van locals te vinden. Verder zijn er geen verharde wegen te vinden.

In de middag doen wij niet veel. Ik ben best moe van de afgelopen dagen. Om 16.00 uur besluiten wij toch nog naar het viewpoint te lopen. Een hike van 30 minuten over stenen levert weer een prachtig uitzicht op. Na de hike drinken wij een biertje en eten wij wat frietjes bij een restaurant waar wij uitzicht hebben op de Nam Ou rivier. 

Vervolgens gaan wij met zijn drieën uit eten bij een gezellig restaurantje, waar wij gedurende de avond kaartspelletjes spelen. Aangezien ik morgen weer vroeg op moet, besluit ik niet al te laat naar bed te gaan. 

Dag 69 (21 april 2018):

Om 8.15 uur sta ik bij het verkooppunt om een bootticket terug naar Nong Khiaw te kopen. Ik vertel de verkoper dat ik uiteindelijk naar Dien Bien Phu wil reizen. Dit is de grensovergang van Laos naar Vietnam. De man verteld mij dat ik beter de boot van 12.30 uur kan pakken naar Muang Khua. Ik zou daar dan een nachtje moeten slapen om vervolgens de volgende ochtend de bus naar Dien Bien Phu te pakken.

Nadat ik een bootticket heb gekocht naar Muang Khua zoek ik een plekje om te ontbijten. Ik ga zitten bij een restaurant waar ik voor €3,50 van een ontbijtbuffet eet. Ik zoek wat dingetjes uit voor mijn verdere reis en school en zit de tijd uit tot ik op de boot kan stappen.

Om 12.00 uur stap ik op de boot, die overigens al volgeladen zit. Het is een lange, smalle boot en de komende 5 uur zal ik moeten zitten op een klein houten bankje die bijna kapot is. Na een half uur heb ik echter al het idee dat ik heel nodig moet plassen dus dit zal een lange reis gaan worden. Gelukkig stopt de boot na een uur en doe ik mijn behoefte op de eerste de beste plek die ik kan vinden. De bestuurder van de boot verteld ons dat wij moeten instappen in een tuktuk die ons naar een andere boot brengt. 

De volgende boot heeft weer houten bankjes die laag bij de grond zitten. Gedurende de boottocht geniet ik van het prachtige uitzicht. Mijn kont doet echter aardig pijn van de houten bankjes en een goede zitplek kan ik dan ook niet meer vinden na een paar uur.

Rond 17.30 uur komen wij dan eindelijk aan in Mhuang Khua, waar ik samen met andere backpackers op zoek ga naar een guesthouse. Vanavond slaap ik in een heerlijk tweepersoonsbed die voor mij alleen is. Bizar hoe je zoiets zo kan waarderen. 

Nadat ik mijn spullen heb gedropt, loop ik een rondje door Muang Khua. Vervolgens eet ik,  samen met de andere reizigers, een Laotiaanse maaltijd bij een restaurant. Dit keer is het Laap met kip. 

Na het eten wil ik zo snel mogelijk weer lekker terug naar mijn kamer. Hier doe ik de rest van de avond rustig aan en neem een heerlijke warme douche. 

Morgenochtend breekt het nieuwe hoofdstuk aan: VIETNAM! Ik zal morgen vroeg mijn bed uit moeten, aangezien ik om 6.30 uur bij de bushalte moet staan in de hoop een bus te kunnen vinden naar Dien Bien Phu, de grensovergang met Vietnam. 

Ik heb enorm genoten van Laos. Het land is nog zo puur, is niet zo toeristisch en heeft veel ongerepte prachtige natuur. Verder zijn de lokale mensen erg gastvrij. Tot nu toe is dit sowieso mijn favoriete land wat ik heb bezocht!