Hué

19 mei 2018 - Hue, Vietnam

Dag 94 (18 mei 2018):

Om 6.30 uur zit ik samen met Olive en Bo gereed voor het ontbijt. Om 7.00 uur is het ontbijt voor mij echter nog steeds niet geserveerd dus ik besluit maar zonder ontbijt de bus in te stappen. Al snel dommel ik een beetje in slaap tot ik een gigantische knal hoor en de bus begint af te wijken. De bus stopt aan de rechterkant van de straat en de chauffeur stapt uit. Lekke band.

Ik val weer in slaap tot ik om 9.30 uur merk dat de bus nog steeds stil staat. Ik loop uit de bus en vraag aan de bestuurder wat er gaande is. Hij verteld mij dat de bus kapot is en wij 3 uur lang moeten wachten tot er een andere bus komt. Samen met Olive, Bo en een ander Nederlands meisje (Maren) eten wij maar wat en doden wij de tijd.

Om 12 uur is de nieuwe bus er om de rit van nog 160 km naar Hué te vervolgen. Om 16.00 uur komen wij aan in Hué. Ik wil op mijn telefoon kijken om een hostel voor vanavond te regelen wanneer ik er achter kom dat mijn telefoon niet in mijn tasje zit. Ik schrik en bedenk me dat deze nog in de bus ligt. Als een gek stap ik achterop een scooter die mij zo snel mogelijk naar de bus brengt. Gelukkig ligt mijn mobiel nog in de bus! 

De scooterchauffeur brengt mij terug naar het punt waar Olive, Maren en Bo op mij staan te wachten. Hijrijdt als een kip zonder kop door rood, veroorzaakt een ongeluk en rijdt door alsof er zojuist niets is gebeurt. 

Even bijgekomen van de schrik lopen wij naar het hostel (Amy 2) om vervolgens een biertje bij een bar te gaan drinken. Na dit biertje pakken wij een verfrissende douche. Olive voelt zich niet goed en besluit in het hostel te blijven, terwijl Maren, Bo en ik uit eten gaan bij Hanh. Dit restaurant is afgeladen en de Nederlands sprekende Vietnamees legt ons het concept uit. 

Wij bestellen een menu met 5 Vietnamese gerechtjes en een fles rode wijn. Het eten krijgen wij niet om en na het eten besluiten wij dan ook maar een rondje te gaan lopen. Wij lopen door de walking street wat in het weekend bomvol mensen staat. De cafés zitten vol en op straat wordt er live muziek gespeeld. Een erg gezellige sfeer! 

Wij sluiten de avond af in Brown Eyes, een club waar hondsdolle Vietnamezen hun dansskills maar al te graag willen zien. Dit leidt tot veel gelach onder ons. 

Dag 95 (19 mei 2018): 

Na het ontbijt bij Amy 2 hostel lopen Olive, Maren, Bo en ik over en langs de parfumrivier ‘Song Huong’ richting de Verboden stad. 

Het historisch centrum van Hué is uitgeroepen tot UNESCO werelderfgoed, waarvan de Tu Cam Thanh oftewel de Verboden stad de meest bekende bezienswaardigheid is. Deze kleine stad in de stad zelf was vroeger het privé terrein van de keizerlijke familie en was niet toegankelijk voor het gewone volk. Tegenwoordig is het terrein wel open voor publiek. Wij bekijken hier onder meer naar de paleizen waarin de keizerlijke familie leefde.

Na het bezoeken van de Verboden stad krijg ik een bericht van Karin dat zij is aangekomen in Hué. Wij zoeken haar op en genieten van een lekkere lunch.

Na de lunch pakken wij een taxi naar het Abandoned waterpark. Wanneer wij richting de ingang lopen worden wij al aangehouden door een bewaker die ons absoluut niet door laat gaan. Pas na een kwartier bij de ingang te hebben gestaan en het betalen van 10.000 dong per persoon mogen wij stiekem doorlopen. Wat een bizar iets is dit! 

De bouw van het waterpark is in 2004 na een investering van 3 miljoen dollar gestaakt. Wij lopen een rondje in het waterpark. In de zwembaden staat een groene laag water en de glijbanen zijn overwoekerd met lianen. Ook liggen op veel plekken glasscherven en zijn de ooit vrolijk gekleurde muren nu beklad met graffiti. In het midden van het terrein rijst een stenen draak die met wenteltrappen beklommen kan worden. De binnenkant is geschilderd als skelet en onderin was ooit een aquarium waar nu de glazen van kapot geslagen zijn. Wij trotseren de donkere trappen en klimmen naar de bek van de draak waar wij uitzicht hebben over het verlaten park.

Eenmaal aangekomen bij het hostel frissen wij onszelf op en gaan wij uit eten. Weer sluiten wij de avond af in Brown Eyes.

Foto’s