The Gibbon Experience

Dag 59 (11 april 2018):

Om 7.00 uur gaat de wekker. De veringen van onze matrassen steken in onze rug, wat niet zo’n fijne nacht heeft opgeleverd. Wij ontbijten bij het restaurantje naast het hostel en zorgen dat wij om 8.00 uur bij het kantoor van de Gibbon Experience aanwezig zijn. Hier krijgen wij handschoenen voor het ziplinen uitgereikt en moeten wij een verklaring ondertekenen.

Rond 8.30 uur zitten wij met de rest van de deelnemers op banken en kijken wij naar filmpjes over de Gibbon Experience en de veiligheidsmaatregelen. Vervolgens stappen wij in een truck die ons anderhalf uur door gebergtes heen rijdt waarbij de wegen veel putten hebben. 

Wij stoppen voor een plaspauze en rijden daarna met de truck door een rivier naar de overkant. Vanaf hier wordt de reis nog leuker. Wij rijden een uur lang met de truck op een onverharde weg. Helemaal in elkaar geschud komen wij aan in een dorpje, waar vandaan onze hike zal gaan beginnen. Wij vertrekken met een groep van 14 mensen en lopen een berg op, wat erg zwaar is in deze temperatuur. 

Na een half uur lopen stoppen wij voor een lunch. Een lekkere sandwich met kip kerrie. Na de lunch hiken we voor een half uur naar een dorpje, waar wij mogen uitrusten terwijl de gidsen snacks voor ons halen. 

Vervolgens hiken we een half uur bergopwaarts, waarna wij helemaal gesloopt en volledig bezweet boven eindelijk bij de eerste zipline aankomen. Wij krijgen een korte uitleg over het gebruik van de zipline en de veiligheidsmaatregelen. De eerste mag van start gaan en dit gaat, naar onze verbazing, heel goed. Wij zijn een beetje gespannen, maar als wij dan eindelijk aan de beurt zijn, overvalt de adrenaline om te gaan ziplinen ons. 

Het gevoel van ziplinen is fantastisch. Je voelt je gewichtloos en vliegt met een snelheid over de prachtige natuur en hoge bomen van het National park. Net zoals iedereen komen wij niet aan bij het eindpunt en moeten wij onszelf omkeren om vervolgens naar het eindpunt te klauteren, wat best zwaar is. Je moet namelijk je gehele gewicht via de zipline omhoog hijsen.

Hierna hiken wij nog een stuk en af en toe nemen wij tussendoor een zipline. Uiteindelijk komen wij aan bij een stuk met allemaal ziplines waar wij op eigen gelegenheid en dus zonder hulp van de gidsen mogen ziplinen. Het is een geweldige ervaring om dit zelf te mogen doen en wederom is het uitzicht prachtig! Wij hebben tevens de hoogste zipline van het National Park gedaan. 

Na een korte stop splitst de groep van 14 mensen op. Samen met de gidsen, 2 Nederlandse jongens genaamd Thom en Freek en 4 Duitse jongens hiken wij het laatste stuk naar boomhut nummer 7. Al ziplinend komen wij om 14.30 uur de boomhut binnen. De gids vertelt ons dat je de gibbons vanuit deze boomhut het beste kunt zien. 

Wij moeten onze schoenen uitdoen en ontdoen ons van het harnas. Op de ‘beneden’ verdieping is een badkamer in de open lucht te vinden. Hier staat een toilet, een waskraan en een stortdouche in opgesteld. Het toilet kan echter niet zo genoemd worden, aangezien het niet meer is dan een gat in de grond. 

Wij nemen de trap naar boven, waar een kleine keuken, 8 matrassen en een tafel met kleine stoeltjes te vinden zijn. Op de bovenverdieping kan iedereen genieten van het uitzicht over de jungle. 

Wij zitten met 8 man rond het tafeltje, eten wat snacks, spelen spelletjes en wachten tot het eten om 17.15 uur ons wordt opgediend door 2 schattige lokale vrouwen uit het dorpje. Wij genieten met zijn allen van de prachtige natuur waar wij middenin zitten. Na het eten nemen Rosan en ik een douche, wat zeer bijzonder is. Het lijkt wel alsof heel de jungle ons kan bespieden, aangezien je werkelijk midden in de vrije natuur staat waar geen einde aan komt. Dit is dus een erg bijzondere ervaring, wat wij niet snel zullen vergeten. 

Helemaal opgefrist gaan wij weer aan het tafeltje zitten waar wij gedurende de avond de rest van de groep beter leren kennen en heel veel kaartspelletjes spelen. Er is hier overigens geen bier te vinden. Wel hebben wij een flesje ‘happy water’ oftewel whiskey van de gids gekregen die door ons allen wordt genuttigd in de thee. Deze whiskey is zelf gestoken door de lokale mensen en bevat tussen de 60 en 70 procent alcohol. 

Rond 21.00 uur gaan de Duitse jongens naar bed en wij besluiten met Thom en Freek nog gezellig te kletsen en wat spelletjes te spelen. Om 22.30 uur besluiten wij naar bed te gaan, maar als wij nog maar 3 minuten in bed liggen horen wij de zipline naar onze boomhut bewegen. Wij denken dat de gidsen ons komen controleren, maar helaas is niets dan minder waar. Zij vertellen ons dat wij iedereen wakker moeten maken, aangezien er storm op komst is. Wij moeten zo snel mogelijk al onze spullen inpakken, het harnas en onze schoenen aandoen. Het komt er dus op neer dat wij ons klaar moeten maken voor een evacuatie, wat hopelijk niet staat te gebeuren.

De flitsen onweer en de donder komen steeds dichterbij en de gidsen luisteren met volle aandacht hier naar. Om 23.15 uur krijgen wij te horen dat wij zo snel mogelijk de boomhut uit moeten, omdat er storm op komst is. Zo snel als wij kunnen lopen wij de trap naar beneden af en klikken wij onze harnassen vast aan de zipline. Wij lopen naar een schuilplaats. De regen en onweer komt met bakken uit de hemel vallen. Wij wachten in spanning af terwijl de golfplaten boven ons ontzettend veel lawaai maken door de takken die erop vallen. 

Na een uur verteld de gids ons dat wij terug kunnen naar de boomhut. Om 00.30 uur liggen wij dan in bed en kunnen wij de rust gaan pakken. 

Dag 60 (12 april 2018):

Wij worden om 6.40 uur gewekt door de gids om de gibbon apen te gaan spotten. De gids verteld ons dat het onwaarschijnlijk is dat wij de gibbons kunnen zien, aangezien het heel mistig is en hij nog geen gezang van de apen heeft gehoord. 

Wij luisteren aandachtig naar de dierengeluiden in de jungle en op een gegeven moment horen wij luid gefluit. Dit gefluit is afkomstig van het hoofd van de gibbonfamilie. Uiteindelijk horen wij het gezang van de gehele familie, wat een soort sirene-achtig geluid oplevert. In de verte zien wij 2 gibbon apen slingeren aan de bomen, namelijk een zwarte en een bruine. Een bruine gibbon aap is een vrouw en een zwarte is een man. De gids geeft ons ondertussen informatie over de gibbon apen. Zo zijn er in totaal 6 gibbon families in dit National park te vinden. De families bestaan uit ongeveer 8 leden, waarvan 2 vrouwtjes. De vrouwtjes worden één keer in de 3 à 4 jaar bezwangerd, waarna zij na 8 maanden zullen bevallen. 

Wanneer wij uitgekeken zijn, krijgen wij een warme rijstmaaltijd als ontbijt. Vervolgens maken wij ons klaar voor een hele dag hiken en ziplinen. De hike gaat van start en wij lopen steil omhoog de berg op. Het is erg zwaar en het zweet gutst werkelijk overal. 

Tijdens het hiken door ziplinen wij over en tussen de bomen van de jungle. Wij komen aan bij boomhut 4, welke in vergelijking met onze boomhut heel klein is. Tevens heeft deze boomhut niet zo’n goed uitzicht. Wat wij heel bijzonder vinden is dat de andere 6 deelnemers van de gibbon experience hier overnachten, terwijl hier geen mogelijkheid is om de gibbon apen te spotten. 

Al hikend en ziplinend vervolgen wij onze tocht naar boomhut 3 en 5. Boomhut 5 is de hoogste van de hele wereld. Wij drinken wat bij deze boomhutten en laden onszelf op om de zware hike in een temperatuur van zo’n 40 tot 45 graden te vervolgen. Wij hiken en ziplinen verder door de jungle. Wij ziplinen van de langste zipline van het National park, welke 500 meter lang is. Dit is een geweldige ervaring, aangezien je werkelijk zweeft boven de jungle waar geen eind aan lijkt te komen. Wij lopen terug naar onze eigen boomhut, waar de lunch opgediend wordt. Het hiken was vandaag erg zwaar en steil omhoog, waardoor iedereen flinke honger heeft gekregen. 

Na de lunch hebben we een uurtje de tijd om bij te komen in onze boomhut. Iedereen is even in bed gaan liggen en wij worden na een uurtje wakker gemaakt door onze gidsen die al ziplinend onze boomhut in komen. 

Nadat we allemaal bijgekomen zijn, vervolgen wij onze hike. Na 40 minuten hiken komen wij aan bij boomhut 1, welke de grootste boomhut van de wereld is. Deze boomhut bevat 3 verdiepingen, wat erg bijzonder is. Wij praten met de gids die een aardig goed woordje Engels spreekt en erg schattig is. Hij verteld ons dat hij eigenlijk afstamt van de Hmong-stam en zijn familie bij de grens met Myanmar woont. Tot zijn 21e heeft hij de taal van laos geleerd, aangezien de Hmong-stam een eigen taal heeft. Vervolgens is hij gaan werken bij de gibbon experience en nu is hij 28 jaar oud. Hij werkt 7 dagen per week en heeft maar 15 vakantiedagen per jaar. Dit komt er dus op neer dat deze sterke man 350 dagen per jaar trips verzorgt en verder het kamp draaiende houdt. 

Nadat wij boomhut 1 hebben bewonderd, hiken wij een uurtje naar een gedeelte met allemaal ziplines. Hier ziplinen wij op eigen gelegenheid totdat wij het beu zijn. Het ziplinen gaat namelijk erg veel zeer doen in je rug aangezien je erg naar achter moet hangen. Tevens snijdt het harnas in je heupen. 

Daarna moeten wij nog ongeveer een half uurtje hiken naar onze boomhut. Hier krijgen wij weer allemaal snacks. Wij spelen weer wat kaartspelletjes en iedereen neemt een verfrissende douche na al het gezweet ban vandaag. De gids heeft voor ons ‘medicijnenthee’ gemaakt van bladeren uit de jungle. Deze thee zou goed moeten zijn voor je buik en voorkomt buikpijn. 

Het eten wordt opgediend door de 2 vrouwtjes uit het dorp. Wij krijgen vanavond onze derde rijstmaaltijd van vandaag. Na het eten spelen wij nog wat spelletjes met z’n achten en wij genieten van onze laatste avond van de gibbon experience. Tevens drinken wij weer happywater thee. 

Wij pakken verder onze tassen weer helemaal in. Volgens de gids zou het namelijk kunnen dat er weer een evacuatie gaat plaatsvinden, want de maand april staat bekend om het stormseizoen. Uiteindelijk gaan wij niet te laat naar bed, aangezien wij helemaal gesloopt waren. Gelukkig was een evacuatie deze nacht niet nodig. 

Dag 61 (13 april 2018):

Om 7.00 uur worden wij gewekt. Wij proberen overeind te komen, maar dit gaat nogal lastig door de heftige spierpijn in onze buikspieren. Tijdens het ziplinen moet je helemaal naar achteren hangen en indien je het eindpunt niet haalt, moet je jezelf omdraaien en naar het eindpunt klauteren. Hierdoor zijn onze buikspieren de laatste dagen goed getraind. 

Deze ochtend zien we helaas geen gibbon apen. De gidsen komen weer ziplinend onze boomhut binnen met thee en ontbijt. Deze ochtend gelukkig geen rijst, maar een heerlijk broodje met een omelet. Wij pakken na het ontbijt de laatste spullen in en maken ons klaar voor de laatste hike, welke weer erg zwaar is. 

Met de zon volledig op ons, moeten we heel steil omhoog lopen. Na een uur komen wij helemaal bezweet en uitgeput aan bij het dorpje. Hier leveren wij ons harnas in en maken wij een groepsfoto. Vervolgens lopen wij voor ongeveer drie kwartier door naar het eindpunt, waar wij eindelijk weer wat suikers binnen krijgen door de cola die wij drinken. 

Wij bedanken de gids voor zijn hulp en goede uitleg en stappen in de truck. Rosan en ik stappen expres in de truck i.p.v. op de gammele bankjes achterin, aangezien je hierop steviger zit op de onverharde weg. Na een uur rijden komen wij aan bij een restaurantje, waar wij met de gehele groep lunchen voordat wij de rest van de rit vervolgen. 

Wij rijden op een gegeven moment het dorpje Huay Xai binnen en de truck wordt van alle kanten met water bespoten. Met emmers worden de mensen en voertuigen nat gegooid. Wij zitten gelukkig droog in de truck, want de anderen worden volledig nat gegooid door de lokale mensen. 

Eenmaal aangekomen in Huay Xai doen Rosan en ik even snel een handwas en wij frissen onszelf op. Wij lopen vervolgens de straat weer op waar wij alleen maar natgegooide lokale mensen, emmers, tuinslangen en zwembadjes zien. De bevolking draagt kleurrijke kleding en overal hoor je muziek op straat. Samen met Thom en Freek feesten wij de gehele avond tussen de bevolking van Laos. Wij dansen met de lokale bevolking en luiden met hen het jaar 2561 in. 

Wij gaan na een lange avond met de lokale mensen naar bed, aangezien Rosan en ik morgenochtend beiden om 8 uur een bus nemen. Morgen scheiden onze wegen al en gaat Rosan weer terug naar Bangkok. Gelukkig hoef ik niet alleen verder te reizen, want Thom en Freek zullen de komende dagen met mij meegaan naar Luang Namtha.

Er staan trouwens ook video’s van The Gibbon Experience en het nieuwjaar van Laos bij de video’s.