Ayutthaya

Dag 4 (15 februari 2018):

Zo, daar lig ik dan in de nachttrein naar Chiang Mai. Comfortabel is anders maar hé, het had altijd erger gekund. Rosan vertelde mij dat zij liever op het onderste bed wilde slapen, aangezien zij vroeger wel eens van een stapelbed afviel. Nu ik hier zo lig, kan ik mij dat goed inbeelden. Het bed is namelijk iets breder dan dat ik ben als ik op mijn rug lig. Op hoop van zegen heb ik mijn daypack maar naast mijn voeten aan de buitenkant van het bed gelegd. Het is nu 22.45 uur en ik ben gesloopt van de vele indrukken en het warme weer. De trein bonkt nogal lekker heen en weer dus ik ga zo nog eventjes wat lezen en hopelijk kan ik dan in slaap vallen.

Vandaag vertrokken Rosan en ik rond 8.30 uur naar de Khao San Road voor onze trip naar Ayutthaya. In Nederland hadden wij deze rit in een minibus en het ticket voor de nachttrein naar Chiang Mai al geboekt, aangezien wij hadden vernomen dat dit zeer snel zou uitverkopen. Wij hebben een poos gezocht naar de verzamelplaats van de minibus, aangezien dit niet duidelijk stond aangegeven en de Thaise koopmannen ons liever een ritje in de tuktuk/taxi wilden geven dan onze vragen beantwoorden. 

Toen wij aankwamen bij het busstation in Ayutthaya zijn wij door een tuktuk naar het treinstation gebracht, waar wij onze tickets hebben opgehaald en onze backpacks hebben gedropt. Vervolgens wilden wij fietsen gaan huren, echter waren deze niet meer beschikbaar. Achteraf gezien ben ik hier heel blij mee, want vandaag heb ik met Rosan achterop de hele dag op een scooter kunnen rijden. Het was aardig warm vandaag dus de wind op de scooter was erg aangenaam. Het ging, gezien de Thaise rijstijl, het op de linkerbaan rijden, de 5-baanswegen en de drukte, mij behoorlijk goed af. Weer een nieuw talent ontdekt, haha! 

Ayutthaya was meer dan 400 jaar de hoofdstad van Thailand. Daarmee was het een van de belangrijkste steden in Azië. In Ayutthaya, ongeveer twee uur rijden vanaf Bangkok, zijn vandaag de dag de invloeden van deze tijden nog goed te zien; overal zie je prachtige tempels en Boeddhabeelden. De stad werd in 1767 grotendeels verwoest door het Birmese leger en derhalve hebben wij meerdere (geruïneerde) tempels bezocht, welke te zien zijn in het fotoalbum van Ayutthaya. 

Verder zagen wij dat het zeer ‘normaal’ hier is dat mensen op olifanten rijden. Zeer sneu om te zien, aangezien wij weten dat deze olifanten worden mishandeld om zo tam te kunnen zijn..

Wat mij het meeste is bijgebleven van deze dag zal ik jullie hieronder vertellen. Rosan en ik zaten, aan het eind van de middag, bij het laatste Boeddhabeeld dat wij wilden zien te genieten van de rust op het terrein. Het was er namelijk totaal niet toeristisch, in tegenstelling tot de andere trekpleisters van Ayutthaya. Vol bewondering heb ik gekeken naar een oude man die zijn gebed voor het Boeddhabeeld aan het doen was. Ik denk dat dit wel 10 minuten duurde, waarna hij bloemen pakte en zijn ritueel uitvoerde. Ten slotte pakte hij goudpapiertjes die hij op de Boeddha ging plakken. Hij zag dat wij keken en ik begroette hem in het Thais. Zo lief dat deze oude man was, kwam hij goudpapiertjes naar Rosan en mij brengen en samen met hem hebben wij dit op de Boeddha geplakt. Ik vond dit zo bijzonder dat bij mij een gevoel van rust en vredigheid naar boven kwam.

Liefs Jessica